The Time Travelling Device

Date: June 10, 2010
Genre: Science Fiction

Isang tanghali, nanunuod ako ng Wowowee sa TV, at si Mariel Rodriguez pa ang host na nakita ko. Tapos, nakita ko ang sarili ko na lumulutang sa studio ng Eat Bulaga. Nagtataka ako ngayon kung bakit ko ba biglang nilock ang pintuan ng bahay namin.

Tumalon bigla ang panaginip ko sa isang kalye, at parang Rome ang dating ng city. May apat na Caucasian akong kasama na namamasyal, at blonde lahat sila. Nakalimutan ko na ang mga sumunod na pangyayari, at nakita ko nalang bigla na namatay ang isang Caucasian na kasama ko, at siya ay isang babae. Duguan ang kanyang T-shirt at nakahandusay siya sa daan. Tinitigan ko lang siya, at maya maya'y dumating ang mga pari na nakaitim, maging ang pamilya din ng babae. Lahat sila ay nakaitim. Isinakay ang bangkay niya sa itim na karwahe, katulad ng karwahe ni Cinderella na may napakalaking krus sa ituktok.

Makikipaglibing sana ako nang bigla kong makita ang dalawang magkapatid na Jew. Ewan ko kung bakit ako natakot, at tinakbuhan ko silang dalawa. Mabilis din namang sumunod ang dalawa, at nakita kong bulag ang batang lalaki kaya nilito ko sila. Umikot ako ng umikot sa mga kalye ng lungsod ngunit nagulat ako dahil nasusundan ako ng batang lalaki! Malakas pala ang pang-amoy niya. Maya maya pa, sa isang tagong eskinita ay nakaisip ako ng paraan kung paano ba matatakasan ang dalawang Hudyo. Tatakbo na ulit sana ako ng macorner nila ako.

Nasa likod ko ang batang lalaki, at sa harap naman ang babae. Nakaitim na robe ang batang lalaki, at laking gulat ko ng may sinabi siya sa akin: SFEUCOLORURU. Hindi ko alam angibig sabihin nito, at napangiti na lamang ako. Ang ate naman niya ay naka red hood, parang si Little Red Riding Hood. Kinausap ko ngayon ang lalaki, at English pa ang wika ko. Sabi ko, "you're blind, so you should let me go." Wala silang reaksyon, at maya maya pa ay nasabi ko sa kanila, "Look, I'm stuck in here. What's the year right now?" Sumagot ang batang babae, "3000 B.C." Nagulat ako, dahil nabalik ako sa nakaraan.

Humingi ako ng tulong sa kanila kung paano ba ako makakabalik sa present. Itinuro nila sa akin si Mordecai, ngunit ng puntahan namin ang bahay niya ay walang tao. Puro lamang basag na banga ang nakita ko. Ilang minuto lang ang nakalipas ay parang naging 1000 B.C. na, at naging 100 A.D., 500 A.D., 1000 A.D., at 1500. Pinakita ko din sa magkapatid ang cellphone ko, patunay na sa future ako galing, at sila'y namangha dito. Pagkatapos nito'y nagmungkahi ang batang Hudyo na maglakad na lamang. Naglakad kami papuntang Norte, at bawat oras na dumating ay nag-iiba ang taon.

1820 na, at nakita ko na ako ay nasa Colonial Era ng Pilipinas. Nawala na ang magkapatid. Hinanap ko sila, pero ang nakita ko ay si Therese Martinez. Sinabi ko sa kanya na magiging nurse siya sa future, pero ang sabi niya sa akin ay "alam ko iyon." Kasama ko din ang isa niyang kapatid. 1960 na noon, at mistulang 5:00 ng umaga ang oras. Sa tabi ng expressway ay nakita ko si Vilma Santos na may pinupulot na bagay na mahaba at ito'y maputik. Hindi niya kami pinansin, at nagpatuloy lang kami sa paglakad. Sa ilang oras na paglalakad ay inubo ako, at nalunok ko daw ang bubble gum sa panaginip ko kaya ako'y nagising na at natapos ang panaginip na ito.

-----

Date: June 9, 2010
Genre: Death

Isang magandang hapon ang nasaksihan ko sa Pulilan. Asul ang langit, tahimik ang paligid, at ang hangin ay dahan-dahang tumatama sa aking mukha. Mukhang normal lamang ang mga nangyayari sa aking tabi, nang biglang makita ko ang aking sarili na nakasuot ng puti. Lahat ng tao sa Pulilan ay nakaputi. Tapos, nalaman ko nalang na namatay na daw ang pinsan ng aking mommy, si tita Lina Espiritu. Lahat ay walang reaksyon, at ililibing na siya dahil nakahanda na ang banda at ang karosa ng patay.

Freezing Point

Date: June 8, 2010
Genre: Disaster

Naaalala ko pa ang lahat sa panaginip ko na ito pero ng magising ako ay kaunti nalang ang natira dito. Ako daw ay nasa Pulilan, at naglakad daw ako sa harap ng bahay namin. Kulay asul ang buong paligid, at maging ang langit ay kulay asul din. Ilang saglit lang ay umulan ng snow, paunti-unti, hanggang sa natabunan na ako nito. Lumamig bigla ang paligid, at napansin ko na parang nagkakaroon na ng absolute zero!

Tumakbo ako, at hinahabol ako ng pagyeyelo. Lahat ng bagay ay nagyeyelo. Tumalon ako sa tubig, at may nakita akong isang elevator na papunta sa langit. Sinubukan kong pumasok dito, pero naabutan ito ng absolute zero at ito ay nagyelo. Hindi ako nagyelo, at biglang tumawag sa akin ang pangulo ng United States. Sinabi niya na may isang zombie apocalypse ang nangyayari sa Amerika ngayon.

Biglaan akong nateleport sa Washington D.C., at nakita ko ang lupa na katabi ng White House na nagyeyelo. Lahat ng bagay ay balot sa yelo, at naghahanap ako ng zombie pero wala naman. Maya maya pa ay nakita ko ang lupa na nabibitak, at gumuho ang mga yelo. Nakita ko din na para itong ahas na gumagapang papalapit sa White House, pero hindi ko nakitang nasira nito ang White House. Sa huli ay wala akong nagawa, tinitigan ko nalang ang langit na kulay asul habang may blizzard na nagaganap.

Zombies: Attacking Without Warning

Date: May 18, 2010
Genre: Horror (Zombie Apocalypse)

Ang natatandaan ko nalang sa first phase ng panaginip ko ay ganito: Pumunta daw ako sa Bulacan, Bulacan para makipyesta, at ang date daw ay May 18, 2010. Puro din kalabaw sa pyesta nila, pero payat nga lang sila. Nang mag-uumpisa na ang kasiyahan ay nakita ko ang isang kamag-anak ko daw at siya ay naging isang red-skinned cannibal. Madugo ang pagpatay niya sa mga tao gamit ang isang latigong pula din, at ang uri daw ng pagpatay nya sa mga tao ay galing sa Roman god na si Mars.

At ang second phase ng panaginip ko:

Sa bahay ko dito sa Baesa ay parang may isang trahedyang nangyari dahil hindi ko na ito matandaan. Hindi ako sigurado kung isa itong sunog o pagbagsak ng eroplano, pero ako ay sigurado sa mga nakita ko na marami ang namatay. Sinunog ang mga bangkay kasama ang ilang basura sa puno ng apple mango namin. Nakahubad ang mga bangkay at nilamon sila ng apoy - at kung hindi ako nagkakamali ay ito ang umpisa ng sakit o pandemic.

Nakita ko nalang ang mga bangkay sa Eternal Gardens na bumangon, at unti-unting dumami ang mga zombie sa lugar namin. Supposedly, aatin sana kami ni PM sa isang kasal. Nakahanda na nga ang baduy na gray at mahaba kong polo, saka, maluwag din iyon, at paplantsahin yata. Nakita ko bigla ang mga zombie sa harap ng bahay namin at dali-dali kong kinandado ang buong bahay - mga pinto sa sala, kusina, at lahat ng bintana. Nakita ko din si PM na pumasok sa banyo para maligo dahil pupunta pa din kami sa kasal kahit may zombie na. Maya-maya, nakapasok ang mga zombie sa bahay namin! At dahil sa panic ay nagtatakbo ako pataas upang magkulong sa kwarto. Takot na takot ako noon. Makalipas ang ilang sandali ay pumanik na din si PM, at nakapulang blouse siya. Dumami pa lalo ang mga zombie at na-stranded na kami sa kwarto. Gutom na ako noon, at natatandaan ko pa na sinabi ko kay PM na kahit ano ang mangyari ay hindi ko siya kakainin.

Parang ilang oras din ang nakalipas nang mapagpasyahan kong sumilip mula sa bintana ng bahay namin. Nakita ko ang buong pamayanan namin at nakakakilabot ang aking nasaksihan. Madami sa aming mga kapitbahay ang natrap sa kanilang mga bubungan. Lahat ay desperado at humihingi ng tulong. Tiningnan ko naman ang kalye sa likod ng bahay namin - GRABE! Ang daming zombie! Tumatakbo sila at naghahanap ng taong kakainin. Sinilip ko naman ang labahan namin at nakita kong may isang tao na tumatakbo palayo sa mga zombie pero hinabol sya nito. May nakita din ako na isang bata na nakatapak lang sa parang fence, at dahil sa takot ay bumaba siya, at siya ay hinabol at pinatay ng mga zombie. Nakita ko din mula sa bintana ang isang tao na nakagat sa paa ng zombie at dumugo ito ng sobra, at nakita ko din kung paano sya kinain ng mga zombie.

Ilang sandali lang, nakita ko naman sa aming bubungan ang pagdating ng army at dun sila dumaan. Naka full battle gear sila at may helmet, at sila'y mga Amerikano. Hindi ako sigurado kung apat lang ba sila, at akala namin ni PM ay sila na ang magliligtas sa amin, pero bigla din silang nawala.

Sobrang desperado na ako at gutom na gutom pa ako. Masaklap din na wala kaming baril pamatay sa mga zombie. Patuloy ang pagtingin ko sa nangyayari sa labas, at nag-uusap pa yata kami noon ni PM tungkol sa apocalypse. Maya-maya ay sobra akong nagulat - ang pinto na nilock ko ay nabuksan! Kinabahan ako, at dahil marami nang zombie sa ibaba ay nilock ko ito ng mabilis. Ilang segundo lang ang nakalipas ay nabuksan ito ulit, at bigla nalang may pumasok na zombie! Bumilis ang tibok ng puso ko sa takot, at may pinakita siyang picture. Sinabi niya sa amin na siya daw ang may-ari nitong bahay. Lumapit siya sa akin, at bantang ako ay kakagatin niya. Tinitigan ko siya, at sa takotko ay sinuntok ko siya - madaming beses upang mapatay siya. Binuksan ko pa ang aparador upang makakuha ng kahit anong matigas na bagay na ipupukol sa kanya. Namatay din ang zombie, at nakita kong napatay ko siya gamit ang duguan kong mga kamay.